Co nowego w muzeum?

KONSERWACJA UNIKATOWYCH STROJÓW Z KOLEKCJI MUZEUM TATRZAŃSKIEGO C.D.

KONSERWACJA UNIKATOWYCH STROJÓW Z KOLEKCJI MUZEUM TATRZAŃSKIEGO C.D.

Bronisław Dembowski

Bronisław Dembowski

Jak już wcześniej informowaliśmy Muzeum Tatrzańskie przystąpiło do realizacji zadania pn.:

Konserwacja elementów ubiorów ludowych z kolekcji Muzeum Tatrzańskiego.

Projekt dofinansowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego pochodzących z Funduszu Promocji Kultury oraz Urzędu Marszałkowskiego Województwa Małopolskiego.

 Tym razem opowiem o obiektach i pracach z trzeciej grupy ośmiu bardzo delikatnych eksponatów tekstylnych, oddanych do konserwacji Pani Jolancie Cetnarowicz Bis z Krakowa – konserwatorce z 30- letnim doświadczeniem w tej dziedzinie, która zdobywała szlify w Pracowni Konserwacji Tkanin Zabytkowych na Wawelu. Obecnie współpracuje z wieloma muzeami, od kilkunastu lat także z Muzeum Tatrzańskim.

W grupie ośmiu eksponatów siedem pochodzi z kolekcji stroju z Czorsztyna, ofiarowanej Muzeum Tatrzańskiemu w 1889 r. przez Stanisława Drohojewskiego – właściciela tej miejscowości. Jest to 6 tzw. fartuchów, inaczej zwanych zapaskami, które nakładano na spódnice i 1 tzw. rańtuch – delikatny szal z cienkiej lnianej przędzy. Wszystkie te części stroju pochodzą z końca XVIII lub pocz. XIX w. i określone zostały przez darczyńcę jako: „ubiory kobiece dawnego kroju, który już teraz przestają nosić”. Są to stroje szyte ręcznie, starannie, wykonane z różnych lekkich materiałów (muślin, perkal, kreton).

Wszystkie wyżej opisane obiekty znajdowały się w słabym stanie, ze względu na intensywne użytkowanie. Były przede wszystkim zabrudzone, zaplamione, osłabione, częściowo wyblakłe i zetlałe. Posiadały też liczne uszkodzenia mechaniczne: rozerwania, wydarcia, przetarcia, łaty i cery. Wymagają profesjonalnych, pracochłonnych zabiegów konserwatorskich, które przywrócą walory estetyczne i ekspozycyjne, ale nie pozbawią obiektów autentyczności i śladów dawnych napraw, jako śladów częstego używania.

Ósmy eksponat to cucha Bronisława Dembowskiego pochodząca już z innej kolekcji, przekazanej do Muzeum w 1922 r. Jest to dar Marii Dembowskiej – żony Bronisława, przekazany wraz z innymi bogatymi zbiorami, wspólnie zebranymi przez tę parę fascynatów kultury podhalańskiej.

Obecnie prace nad eksponatami dobiegają końca i niedługo będziemy mogli cieszyć się ich zdecydowanie lepszym stanem. Na zdjęciach prezentujemy Państwu etapy prac konserwatorskich nad wybranymi eksponatami.

Agata Nowakowska-Wolak, kierownik Działu Konserwacji Muzeum Tatrzańskiego

 

 

Wpisz szukane wyrażenie