Pierwsze próby uczczenia Tytusa Chałubińskiego pomnikiem ufundowanym przez społeczeństwo sięgają roku 1897, kiedy to — na wniosek Wojciecha Roja — Rada Gminy uchwaliła, że będzie corocznie odkładać na ten cel 100 koron. W roku 1899 powstał pierwszy Komitet Budowy Pomnika, założony przez prof. Józefa Rostafińskiego. Niezależnie od tego, rodzina dra Chałubińskiego postanowiła wystawić w ogrodzie należącym do jego willi, u zbiegu ulic Chałubińskiego i Zamoyskiego, pomnik upamiętniający jego osobę. W związku z tą inicjatywą Stanisław Witkiewicz opracował projekt przedstawiający popiersie Chałubińskiego z Sabałą siedzącym u podnóża kolumny. Fundusze, którymi dysponowano, umożliwiały wystawienie jedynie skromnego biustu, który w roku 1900 wymodelował Jan Nalborczyk.
W tym samym roku, z inicjatywy Karola Filipowicza, siostrzeńca Tytusa Chałubińskiego, sprawą pomnika zajął się Związek Przyjaciół Zakopanego, który powołał drugi Komitet Budowy Pomnika dla śp. Tytusa Chałubińskiego — początkowo tzw. obszerny, z którego następnie wyłoniono „komitet ścisły”, czyli „wykonawczy”. W skład Komitetu Wykonawczego weszli: Zygmunt Gnatowski (przewodniczący), dr Tomasz Janiszewski (zastępca przewodniczącego), Karol Filipowicz (sekretarz), Tadeusz Piątkiewicz (skarbnik) oraz prof. Piotr Chmielewski, red. Dionizy Bek, Józef Sieczka, Józef Galleth, Wojciech Roj i ks. Kazimierz Kaszelewski (członkowie).
