Pomiędzy Warszawą a Zakopanem. Legenda Tytusa Chałubińskiego
Muzeum Historii Medycyny Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego zaprasza od 23 marca 2020 roku na wystawę pt. Pomiędzy Warszawą a Zakopanem. Legenda Tytusa Chałubińskiego, Galeria Wystaw Czasowych na I piętrze Centrum Biblioteczno – Informacyjnego przy ul. Żwirki i Wigury 63.
Bohaterami legend byli zazwyczaj wojownicy, święci, postaci nieprzeciętne. Opowieści obecne w historii ludowej, początkowo przekazywane ustnie, były modyfikowane i niekiedy trudno dotrzeć do ich źródła. Kojarzą się raczej z metaforą niż faktem.
Ponad wiek temu żył pewien dobry doktor, który uratował lud górski od zarazy i nędzy. Swoją dobrocią obejmował też biedotę wielkiego miasta, a jedno miejsce jego działania było oddalone od drugiego o wiele kilometrów. Przemierzał Europę, odwiedzał najlepsze szpitale, pobierał nauki na uniwersytetach, odkrywał górskie tajemnice, a ludzi leczył za darmo. Być może za jakiś czas, przyszłe pokolenia będą przekazywały taką historię życia Tytusa Chałubińskiego.
Pochodzący z Radomia młodzieniec trafił na Akademię Medyko-Chirurgiczną w Wilnie, w czasie, kiedy historia pisała dla Polski czarny scenariusz. Studia medyczne, początkowo wybrane bez entuzjazmu, dały mu wiedzę i ukierunkowały na działania, dzięki którym stał się żywą legendą Warszawy i Zakopanego, ich wybawicielem i ratunkiem. Studiując równocześnie medycynę i botanikę, najpierw w Würzburgu, a później w Dorpacie, wytyczał ścieżki swojego dorosłego życia – lekarzem stał się z zawodu, botanikiem z pasji.
Współcześni mu podkreślali jego niesamowitą intuicję i wielkie serce do każdego pacjenta, którego otaczał opieką. Zaangażowanie w pomoc innym widać w treści jego listów, które bardzo często są diagnozami i formą recept, starającymi się zgłębić cudzy problem i znaleźć dla niego rozwiązanie. Nie pozostawił po sobie przełomowych odkryć, wielu prac naukowych czy „milowych kroków” w dziedzinie medycyny. Jednak we wszystkich wspomnieniach o Tytusie Chałubińskim powraca temat jego wielkiego poświęcenie sprawie i energii, z jaką działał.
To mogło sprawić, że zaczęła narastać wokół niego legenda lekarza od przypadków beznadziejnych, nieustraszonego taternika i patrona rozwoju góralszczyzny. Zweryfikowanie prawdy o jego osiągnięciach nie jest chyba tak istotne, jak przybliżenie życiorysu
i zainteresowań. Niepodważalnym faktem jest to, że był przykładem dążenia do ideału dziewiętnastowiecznego medyka, cechującego się społeczną wrażliwością, tytaniczną pracą i głodem wiedzy o świecie wykraczającej poza zawodowe obszary. Dążenia te były dostrzegane także przez jego studentów.
Związany z Cesarsko-Królewską Akademią Medyko-Chirurgiczną w Warszawie, a później Szkołą Główną Warszawską, cieszył się popularnością wśród młodych adeptów sztuki lekarskiej, którzy cenili jego świetnie przygotowane wykłady. Echem tego były sugestie w II połowie XX w.
o nadaniu Akademii Medycznej w Warszawie jego imienia. Plan nie został zrealizowany, ale Tytusa Chałubińskiego upamiętniono w świecie akademickim w inny sposób – Warszawski Uniwersytet Medyczny przyznaje Medal im. Dr Tytusa Chałubińskiego osobom i instytucjom zasłużonym w działalności medycznej i dydaktycznej.
Honorowym patronatem wystawę objął JM Rektor Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego
prof. dr hab. n. med. Mirosław Wielgoś.
Współorganizatorzy/Partnerzy:
Muzeum Tatrzańskie im. Tytusa Chałubińskiego w Zakopanem
Biblioteka Uniwersytecka w Warszawie
Muzeum Geologii im. Stanisława Thugutta Wydział Geologii Uniwersytetu Warszawskiego
Zielnik Wydziału Biologii Uniwersytetu Warszawskiego
Collegium Medicum Uniwersytetu Jagiellońskiego
Towarzystwo Lekarskie Warszawskie
Fundacja Pokolenia Pokoleniom
Narodowe Archiwum Cyfrowe
Wstęp wolny!
