Muzeum Kornela Makuszyńskiego

Cennik:

EKSPOZYCJA STAŁA
bilet normalny 14 zł
bilet ulgowy 7 zł

KARTA DUŻEJ RODZINY
bilet na wystawy dostępne w filii dla 1 osoby 6 zł

BILET CAŁODZIENNY ŁĄCZONY DO WSZYSTKICH OTWARTYCH FILII
bilet normalny 49 zł
bilet ulgowy 24 zł

BILET TYGODNIOWY ŁĄCZONY DO WSZYSTKICH OTWARTYCH FILII
bilet normalny 65 zł
bilet ulgowy 32 zł

GRUPOWY
min. 15 os., wszystkie wystawy dostępne w filii, na każde 15 os. 1 opiekun gratis
bilet za 1 os. 7 zł

AUDIOPRZEWODNIK 5 zł

OPROWADZANIE 40 zł

MIESZKAŃCY GMIN: Biały Dunajec, Bukowina Tatrzańska, Czarny Dunajec, Kościelisko, Nowy Targ, Miasto Nowy Targ, Miasto Zakopane, Poronin i Szaflary
bilet 1 zł

Wstęp wolny w każdy wtorek

Godziny otwarcia:

7 marca czynne do 16:00 (ostatnie wejście o 15:30)
8 marca (piątek) nieczynne

poniedziałek, niedziela: nieczynne
wtorek – piątek: 9:00 – 17:00
sobota: 10:00 – 18:00

Ostatnie wejście – pół godziny przed zamknięciem filii

Adres:

ul. Kazimierza Przerwy-Tetmajera 15
34-500 Zakopane

adres korespondencyjny:
ul. Droga na Koziniec 8, 34-500 Zakopane

bilety i zwiedzanie:
opolanka@muzeumtatrzanskie.pl
tel. +48 18-20-122-63

koordynatorka filii:
dr Kinga Nędza-Sikoniowska
adiunkt w Dziale Historycznym
knedzasikoniowska@muzeumtatrzanskie.pl
Zdjęcie przedstawia budynek w stylu funkcjonalistycznym, ale ze spadzistym dachem

7 marca (czwartek) czynne do 16:00, ostatnie wejście o 15:30

8 marca (piątek) nieczynne

 

HISTORIA

Muzeum Kornela Makuszyńskiego jest drugim w Zakopanem muzeum biograficzno-literackim po Kasprowiczowskiej Harendzie. Mieści się w willi „Opolanka”, gdzie państwo Makuszyńscy mieszkali w czasie niemal corocznych letnich i zimowych pobytów w Zakopanem, a po drugiej wojnie osiedlili się na stałe. Wiele cennych przedmiotów oraz duża biblioteka Makuszyńskich zostały zniszczone w czasie II wojny w Warszawie.

To, co dzisiaj znajduje się w Muzeum, jest zaledwie cząstką dorobku pisarza – kolekcjonera dzieł sztuki i przyjaciela wielu wybitnych artystów. Muzeum powstało w roku 1966 ze zbiorów ofiarowanych społeczeństwu przez Janinę Gluzińską-Makuszyńską (1896-1972) wdowę po pisarzu.

Kornel Makuszyński (1884-1953), pisarz, publicysta, krytyk teatralny, jeden z najpopularniejszych pisarzy dla dzieci, urodził się w Stryju, a młodość spędził we Lwowie. Tu kształcił się w gimnazjum i studiował w Uniwersytecie im. Jana Kazimierza na Wydziale Filozoficznym. Tutaj przed I wojną światową pracował jako kierownik literacki Teatru Miejskiego. Lata wojny rzuciły Makuszyńskiego i jego pierwszą żonę, Emilię z Bażeńskich, w głąb Rosji. Zwolniony z zesłania za poręką przyjaciół powrócił do kraju, by po kilku miesiącach pracy artystycznej w Teatrze Miejskim we Lwowie ponownie i już ostatecznie opuścić to miasto. Do roku 1918 mieszkał w Kijowie i pracował jako kierownik literacki Teatru Polskiego Stanisławy Wysockiej oraz pełnił funkcję prezesa miejscowego Towarzystwa Literatów i Dziennikarzy. W okresie kijowskim powstały jego pierwsze powieści.

Wraz z odzyskaniem niepodległości zaczął się nowy, warszawski okres w życiu pisarza. W latach trzydziestych powstały najbardziej popularne książki dla dzieci i młodzieży: Przygody Koziołka Matołka, O dwóch takich co ukradli księżyc, Przyjaciel wesołego diabła, Skrzydlaty chłopiec, Wielka brama, Wyprawa pod psem, Szatan z siódmej klasy, List z tamtego świata. Praca pisarska przeplatała się z wytężoną działalnością dziennikarską. Niemal we wszystkich poczytnych czasopismach ogłaszał felietony i recenzje, stając się jedną z najbardziej znanych postaci w polskim życiu artystyczno-towarzyskim Warszawy. Od roku 1934 drugim domem Makuszyńskiego i jego drugiej żony Janiny Gluzińskiej stało się Zakopane.

Tak jak w Warszawie, również i tutaj Kornel Makuszyński uczestniczył czynnie w bujnym życiu artystycznym, towarzyskim i sportowym. Sławne były spotkania z wieloma znakomitościami ówczesnymi w zakopiańskiej kawiarni Karpowicza, której bywalcy zostali uwiecznieni przez malarza Kazimierza Sichulskiego w znakomitych karykaturach. Owocem tych spotkań były liczne felietony i książki o sprawach zakopiańskich. Wprawdzie Makuszyński nie uprawiał sportów, nie chodził po górach, ale uczestniczył i patronował wielu komitetom organizacyjnym zawodów narciarskich, konnych, samochodowych. Swoim patronatem objął klub „Wisła” i z jego inicjatywy najbiedniejsza młodzież góralska dostawała narty, aby mogła ćwiczyć się w konkurencjach narciarskich. Tę piękną działalność przyjaciela dzieci przypominają dziś dziecięce zawody narciarskie rozgrywane o memoriał Kornela Makuszyńskiego. Zakopane pojawiło się w twórczości Makuszyńskiego już w latach dwudziestych; jego felietony drukowała warszawska i zakopiańska prasa. Pan Kornel od początku lubił Zakopane, choć nie szczędził mu często ostrych i zjadliwych ocen. Stopniowo jego spojrzenie na miasto pod Giewontem złagodniało, a Zakopane odwzajemniło się i w roku 1931 nadało pisarzowi tytuł Honorowego Obywatela.

Kres stabilizacji materialnej i twórczej w życiu pisarza kładzie wybuch drugiej wojny światowej. Jak już wspomniano, w czasie bombardowania w 1939 roku i podczas Powstania Warszawskiego pełne dzieł sztuki mieszkanie Makuszyńskich zostało poważnie zniszczone. Po pobycie w obozie w Pruszkowie państwo Makuszyńscy przyjechali do Zakopanego i zamieszkali na pierwszym piętrze „Opolanki”. Makuszyński nie czuł się dobrze w nowej rzeczywistości (w latach czterdziestych ukazały się już tylko dwie nowe książki pisarza), a jednak nadal aktywnie uczestniczył w życiu kulturalnym Zakopanego, wiele czasu i serca poświęcając spotkaniom z dziećmi. Zmarł 31 lipca 1953 r. i został pochowany na zakopiańskim Starym Cmentarzu. Jego grób zawsze zdobią kwiaty i tarcze szkolne – dowód nieustającej pamięci kolejnych pokoleń wiernych młodych czytelników.

Muzeum w „Opolance” to 3 pokoje dawnego mieszkania państwa Makuszyńskich oraz 2 sale tematyczne: „Życie i twórczość Kornela Makuszyńskiego” oraz „Literackie Zakopane”.

Zbiory Muzeum obejmują księgozbiór, złożony z kolejnych wydań utworów pisarza, piśmiennictwo historycznoliterackie o jego twórczości oraz literaturę pamiętnikarską. Archiwum pisarza to nie tylko rękopisy samego Makuszyńskiego, ale i bogaty zbiór listów od wybitnych literatów, malarzy, muzyków, ludzi teatru, uczonych, polityków, a także obfita korespondencja od czytelników. Archiwum uzupełniają wycinki prasowe i zbiór fotografii.

Na zbiór dzieł sztuki znajdujący się w mieszkaniu składają się obrazy i rzeźby znanych polskich artystów (m.in. obrazy Juliana Fałata, Włodzimierza Jarockiego, Fryderyka Pautscha, Kazimierza Sichulskiego, Władysława Skoczylasa, Stanisława Wyspiańskiego, rzeźby Konstantego Laszczki i Henryka Kuny), projekty ilustracji do książek Makuszyńskiego, zabytkowe meble przeważnie w stylu biedermeier, miniatury, dawna tkanina artystyczna (dywan wschodni, modlitewnik perski, parawan japoński), liczne dzieła dawnej sztuki użytkowej, jak lampy, zegary, szkło polskie i francuskie, porcelana chińska, angielska, saska, miśnieńska.

Willa Opolanka (ok. 1930–1931) została zaprojektowana przez popularnego zakopiańskiego architekta Franciszka Kopkowicza. Reprezentuje ona modny w okresie międzywojennym funkcjonalizm (prostota dekoracji, jak np. balustrady z pionowych prętów zgrupowanych po trzy), dostosowany jednak do lokalnych warunków klimatycznych (przekrycie stromym dachem). W 1993 obiekt wpisano na listę zabytków.

Zakończone w 2022 roku prace remontowo-konserwatorskie w willi Opolanka objęły m.in. zaizolowanie fundamentów, wzmocnienie konstrukcji, odświeżenie elewacji, wykonanie ocieplenia, renowację stolarki wraz z wykonaniem nowych skrzydeł zewnętrznych, wymianę pokrycia dachowego. Zmodernizowano instalacje techniczne. W celu dostosowania budynku do współczesnych norm poszerzono klatkę schodową oraz zamontowano windę. Zadbano o odpowiadające charakterowi miejsca zagospodarowanie terenu (nasadzenia roślin, montaż małej architektury oraz oświetlenia). Wszystkie prace przeprowadzane były z uwzględnieniem potrzeb osób z niepełnosprawnościami oraz ze szczególnym naciskiem na potrzeby najmłodszych użytkowników.

W ramach prac wewnętrznych zmieniona została przestrzeń wystawy stałej: oprócz ponownego udostępnienia mieszkania Państwa Makuszyńskich na nowo zaaranżowano dwie sale pierwszego piętra. Powstały dodatkowe przestrzenie edukacyjne i wystawiennicze, zmodernizowano część magazynową w piwnicy. Zaprojektowano recepcję, utrzymaną w jednym stylu z pozostałymi filiami muzeum.

Prace remontowo-konserwatorskie odbyły się w ramach projektu współfinansowanego ze środków Unii Europejskiej w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa Małopolskiego 2014 – 2020 „Rewaloryzacja i modernizacja zabytkowych budynków Muzeum Tatrzańskiego w Zakopanem dla zachowania i prezentacji unikatowego dziedzictwa kulturowego Podhala”.

 

Po wizycie w Opolance znajdź nas na Facebooku i Instagramie. To szansa na dowiedzenie się tego, co aktualnie dzieje się w naszym Muzeum, poszerzenie swojej wiedzy oraz obejrzenie ciekawych materiałów multimedialnych

Wpisz szukane wyrażenie