Gmach Główny Muzeum Tatrzańskiego

Gmach główny Muzeum Tatrzańskiego to cenny zabytek architektury w stylu zakopiańskim, zbudowany w latach 1913-1922 według wspólnych planów Stanisława Witkiewicza (elewacja) i Franciszka Mączyńskiego (projekt techniczny).
W 2022 roku zakończyły się prace remontowo-konserwatorskie budynku, które objęły m.in. zaizolowanie fundamentów, odświeżenie elewacji, zaprojektowanie od nowa klatki schodowej wraz z windą, wykonanie nowych instalacji technicznych. Zadbano o odpowiadające charakterowi miejsca zagospodarowanie terenu oraz o iluminację elewacji, która podkreśla architektoniczne walory tego wyjątkowego obiektu – murowanicy w stylu zakopiańskim.
W zabytkowych wnętrzach poddano renowacji oryginalne drewniane odrzwia do sal wystaw stałych, starą klatkę schodową z kutymi barierkami; odtworzono kamienne ławy przy wejściu. Stylistycznie ujednolicono przestrzeń recepcyjną z pozostałymi filiami muzeum.
W budynku pojawiły się pomieszczenia wystaw czasowych, przestrzeń na zaaranżowanie kawiarni, sala edukacyjno-konferencyjna. Zmodernizowano wystawę stałą: renowacji poddano zabytkowe gabloty, przestawiono drewnianą chałupę, wykonano nowe dioramy. Wszystkie prace przeprowadzane były z uwzględnieniem potrzeb osób z niepełnosprawnościami oraz bezpieczeństwa przechowywania i prezentacji muzealiów.

W nowej przestrzeni wystawienniczej w gmachu głównym zagościła stała ekspozycja historyczno-etnograficzna oraz przyrodnicza. Aktualnie w sali wystaw czasowych prezentowana jest także wystawa „Władysław Werner. Fotograf Tatr i Zakopanego”. Zapraszamy serdecznie na spotkanie z przeszłością i teraźniejszością Podhala i Zakopanego oraz na spacer wśród przyrody tatrzańskiej.

NOWA WYSTAWA STAŁA

ETNOGRAFICZNO-HISTORYCZNA I PRZYRODNICZA

Nowo otwarta ekspozycja jest już piątą z kolei stałą wystawą zorganizowaną w głównym gmachu Muzeum Tatrzańskiego. Tym razem zagadnienia z zakresu historii, kultury i przyrody tego tak miłego Polakom zakątka naszego kraju, przybliżone zostały z perspektywy SPOTKANIA – wydarzenia, które rozpoczęło się przeszło półtora wieku temu i trwa do dziś.

Jego miejscem jest Zakopane i Tatry, a uczestnikami miejscowa ludność, osoby przyjeżdżające z różnych części Polski oraz tatrzańska przyroda. Jego energią jest kultura regionalna i majestat najwyższych polskich gór wraz z ich naturalnym bogactwem. Jego efekty to między innymi styl zakopiański w architekturze i sztuce użytkowej, inspiracje podhalańskim folklorem w muzyce i literaturze, fenomen współczesnego podhalańskiego malarstwa na szkle, a w przestrzeni Tatr ich eksploracja gospodarcza, naukowa, turystyczna i wreszcie ochrona.

Wynikiem SPOTKANIA jest też Muzeum Tatrzańskie, instytucja założona przed 134 laty z pasji do poznania Tatr i mieszkającego u ich stóp ludu.

Na wystawie zaprezentowano blisko 1400 eksponatów. Można tu oglądać między innymi: ekwipunek turystyczny i taternicki z pierwszych dekad XX wieku, ludowe instrumenty muzyczne, dawne stroje góralskie, sprzęty pasterskie, obrazy malowane na szkle, pamiątki po przewodnikach tatrzańskich, przedmioty dokumentujące pracę tutejszych górników i hutników, a wśród ciekawostek średniowieczny miecz czy pochodzący z XVIII wieku zegar słoneczny znaleziony na Orawie. Na drugim piętrze w salach przyrodniczych udostępniono pamiątki po badaczach Tatr – Mieczysławie Limanowskim, Józefie Morozewiczu, Edwardzie Passendorferze, Zbigniewie Wójciku czy Ferdynandzie Rabowskim. Znaczną część przyrodniczej ekspozycji poświęcona jest patronowi Muzeum Tatrzańskiego, doktorowi Tytusowi Chałubińskiemu. Możemy tu zobaczyć fragmenty jego zbiorów botanicznych i geologicznych oraz liczne pamiątki po nim. W dziale przyrody nieożywionej eksponowane są ciekawe okazy geologiczne, a w części poświęconej florze i faunie Tatr można cieszyć się pięknem roślin tatrzańskich oraz zobaczyć rzadkie i tajemnicze zwierzęta regionu, między innymi niedźwiedzia, rysia, płochacza halnego czy kozicę.

Muzealną opowieść uzupełniają multimedia, które pozwalają głębiej poznać i lepiej zrozumieć niektóre zjawiska z dziedziny kultury i przyrody, a interaktywne stanowiska, najczęściej analogowe, umożliwiają zaznajomienie się z wybranymi zagadnieniami poprzez zabawę.