Co nowego w muzeum?

Mamy dla Was kolejną, dobrą wiadomość.

Tym razem swoją działalność po przerwie ponownie uruchamia nasza kolejna filia – Dwór w Łopusznej – już od najbliższej soboty 23 maja.
Przypominamy Wam godziny otwarcia naszej filii:  środa – niedziela 10:00-16:00

 

Dwór w Łopusznej, filia Muzeum Tatrzańskiego w Zakopanem

 

Regulamin zwiedzania

1. Zaplanuj swoją wizytę!

Dla zachowania bezpieczeństwa i komfortu zwiedzania przed wizytą w Muzeum sprawdź godziny otwarcia filii oraz zarezerwuj godzinę odwiedzin pod nr tel. 18 265 39 19. Przyjdź punktualnie, a nawet kilka minut przed wyznaczoną godziną. Pierwszeństwo wejścia do Muzeum mają osoby, które umówiły wizytę wcześniej. W miarę możliwości wpuszczane będą osoby nie posiadające rezerwacji.

2. Ograniczona ilość zwiedzających

Osoby wpuszczane są na ekspozycję pojedynczo. O możliwości wejścia kolejnej osoby na wystawę informuje personel Muzeum. Możliwe jest zwiedzanie w grupie składającej się maksymalnie z 3 osób (rodzina, wspólnie zamieszkujący, itp.).

3. Bądź cierpliwy, poczekaj

Ilość osób przebywających w na terenie Muzeum jest ograniczona. Bądź cierpliwy, jeśli trzeba będzie poczekać na wejście na ekspozycję, bądź do kolejnej sali.

4. Zachowaj odstęp 2 m

Zachowaj odstęp minimum 2 m od innych zwiedzających oraz od pracowników Muzeum.

5. Zakryj usta i nos

Wejście do Muzeum i zwiedzanie sal ekspozycyjnych możliwe jest tylko w czystych maseczkach zakrywających usta i nos (należy mieć własne maseczki). Dzieci do lat 4 są zwolnione z tego obowiązku.

6. Zadbaj o higienę rąk przed wejściem do Muzeum

Przed wejściem do Muzeum zdezynfekuj ręce płynem znajdującym się przy wejściu.

7. Płatności

Płatność możliwa jest tylko gotówką – prosimy, w miarę możliwości, o przygotowanie wyliczonej kwoty.

8. Zwiedzaj bezdotykowo

Poruszając się po Muzeum nie dotykaj eksponatów, wyłączników świateł, ścian, itp.

9. Dbajmy o bezpieczeństwo własne, innych zwiedzających i pracowników Muzeum

Jeżeli wykazujesz objawy chorobowe, masz gorączkę, kaszel, źle się czujesz bądź masz inne dolegliwości, zrezygnuj z przebywania w miejscach publicznych. Pracownicy Muzeum są zobowiązani dbać o bezpieczeństwo wszystkich zwiedzających nasze Muzeum. Stosuj się do wskazówek, zaleceń i komunikatów personelu Muzeum.

10. Odwiedź nas wirtualnie

Po wizycie w Muzeum, nie zapomnij odwiedzić naszej strony internetowej www.muzeumtatrzanskie.pl. Znajdź nas na Facebooku i Instagramie. To szansa na poszerzenie wiedzy, obejrzenie ciekawych materiałów multimedialnych.

Gdy w Łopusznej przebywał Goszczyński, gospodarzyli w niej Leon Przerwa-Tetmajer z żoną Ludwiką z Lisickich. Po śmierci Leona (1881) i Ludwiki (1889) Łopuszną odziedziczyła ich córka Kamila. Poślubiła ona Kazimierza Lgockiego. Lgoccy w 1892 r. wyremontowali dwór, zmieniając jego wygląd. Drewniane ściany zostały otynkowane i pobielone. Wprowadzono drewniane, okrągłe słupy-kolumny, które miały odciążyć ściany, przejmując ciężar wysokiego, łamanego dachu.

Łopuszną dziedziczyli kolejno synowie Kamili i Kazimierza, Aleksander i Stanisław. W okresie międzywojennym majątek pozostawał w rodzinie Lgockich. W gospodarstwie wprowadzono wówczas nowoczesne maszyny rolnicze oraz wybudowano największą na Podtatrzu owczarnię. W pamięci żyjących jeszcze mieszkańców Łopusznej zachowali się ostatni właściciele jako żyjący skromnie dobrzy gospodarze. Po wojnie majątek podzielił los wielu innych – przejęte przez Skarb Państwa i przekazane państwowemu gospodarstwu rolnemu dwór i zabudowania, niewłaściwie użytkowane i nieremontowane, stopniowo niszczały. W maju 1978 r. zespół dworski przejęło Muzeum Tatrzańskie. Rozpoczęto wówczas systematyczne prace restauracyjne całego założenia. We dworze urządzona jest kuchnia. Można także obejrzeć wystawę poświęconą wsi Łopuszna, historii dworu, jego mieszkańcom oraz gościom. Obok dworu stoi mały zabytkowy budynek mieszkalny zwany „gackiem (mieszkał w nim inny poeta romantyczny „szkoły ukraińskiej”, Bohdan Zaleski, pseudonim „Gacek”), natomiast w ogrodzie widoczne są ocalałe piwnice domku-lamusa, w którym mieszkał Seweryn Goszczyński.
Poza ogrodzeniem zabudowań dworskich, przy drodze do Łopusznej, stoi drewniana chałupa, przeniesiona tutaj ze wsi. W roku 1980 Muzeum Tatrzańskie zakupiło zabytkowy dom, rozebrany przez właścicieli. Oznaczony numerem 105 budynek należał do rodu Klamerusów, mającego w Łopusznej liczne, różniące się przydomkami, rozgałęzienia; wybudował go w roku 1887 Jan Klamerus „Sowa”, co poświadcza inskrypcja na sosrębie w dużej izbie.

Dom Klamerusów urządzono głównie eksponatami zakupionymi we wsi. Dom składa się z kilku dobrze wyposażonych pomieszczeń: sieni, kuchni zwanej izbecką, „dużej izby” oraz pomieszczeń gospodarczych: strychu i komory, przybudowanej z tyłu domu.

Z sieni służącej jako miejsce do przechowywania przedmiotów codziennego użytku: naczyń, drobnego sprzętu gospodarskiego i rolniczego – przechodzimy do izbecki. Jej wyposażenie jest skromne; ława w sąsiedztwie pieca służyła do stawiania kuchennych naczyń, a rozpiętej między piecem a przeciwległą ścianą zyrdki używano do zawieszania odzieży. Naczynia i drobne przedmioty kuchenne trzymano w otwartej szafce, zwanej półką. Jak w wielu domach, tak i tu możemy oglądać naczynia z różnych okresów: od najstarszych, drewnianych, glinianych i żeliwnych, po masowo produkowane metalowe naczynia emaliowane, a także wyroby fajansowe.

„Duża izba”, jak sama nazwa wskazuje, jest pomieszczeniem reprezentacyjnym, dużo większym od „izbecki”. Charakterystycznym elementem konstrukcyjnym izby jest potężna belka pod powałą, sosręb – na jej środku tradycyjnie umieszczano gwiazdy (rozety) oraz inskrypcje zawierające zwykle nazwisko budowniczego i datę postawienia budynku. Ważnym miejscem w izbie był zawsze stół. Tu jadano świąteczne posiłki i sadzano ważniejszych gości. Prócz sprzętów takich jak: łóżko, kołyska, skrzynia na odzież – w dużej izbie od ściany do ściany biegnie ozdobna półka z galeryjką, zwana listwą, a na niej wiszą rzędem „święte obrazy”, a pod nimi bogato zdobiona ceramika. Tak jak w izbecce-kuchni, do wieszania odzieży, zamiast szafy, służy żerdka.