KOLEKCJA PRAC STANISŁAWA IGNACEGO WITKIEWICZA W MUZEUM TATRZAŃSKIM ZNOWU SIĘ POWIĘKSZYŁA!
Dzięki dofinasowaniu Narodowego Instytutu Muzealnictwa i Ochrony Zbiorów Muzeum Tatrzańskie nabyło, będący dotychczas depozytem, pastelowy „Portret Gustawa Nowotnego” wykonany przez Stanisława Ignacego Witkiewicza w lutym 1933 roku.
Muzeum Tatrzańskie jest jednym z największych kolekcjonerów sztuki Witkacego (dzięki zakupowi liczba jego prac plastycznych w naszych zbiorach osiągnęła 91 pozycji), zaś Zakopane jest najbardziej oczywistym i naturalnym miejscem na gromadzenie i pokazywanie twórczości artysty. Wzbogacona została muzealna galeria znanych postaci zakopiańskich sportretowanych przez Witkacego, która oprócz walorów artystycznych stanowi doskonały przyczynek do dziejów Zakopanego i jego inteligenckiego oraz artystycznego środowiska.
Portret przedstawia doktora Gustawa Nowotnego (1882-1944) – lekarza (dr Uniwersytetu Jagiellońskiego), chirurga, narciarza turystę, lekarza TOPR, autora prac o chirurgicznym leczeniu gruźlicy. W latach 1912-1939 był on dyrektorem szpitala w Zakopanem, równocześnie od 1912 do lat 1920-tych prowadząc własną prywatną lecznicę oraz pracując w sanatorium PCK, a od 1926 w zakładzie UJ na Bystrem w Zakopanem. W latach 1914-18 służył w wojsku austriackim jako lekarz szpitala wojskowego w Zakopanem (w sanatorium Chramca), a następnie (1918-20) w wojsku polskim jako lekarz szpitala PCK tamże. Przy rozpadzie monarchii austro-węgierskiej, Nowotny jako kapitan wspólnie z por. Bolesławiczem na czele oficerów i żołnierzy narodowości polskiej zlikwidował austriacką władzę wojskową w Zakopanem (30 X 1918) i oddał się wraz z polskimi wojskowymi pod rozkazy Stefana Żeromskiego, wówczas przewodniczącego nowo powstałej Rady Narodowej w Zakopanem, tzw. Rzeczpospolitej Zakopiańskiej. Nowotny uprawiał w Tatrach turystykę narciarską i był lekarzem TOPR (do 1928), ale w wyprawach ratunkowych nie uczestniczył. W 1922 został pierwszym prezesem Klubu Sportowego “Krokus”, a w latach 1930-tych był radnym miejskim. W okresie międzywojennym był szeroko znany w Zakopanem i jego postać była prototypem lekarza w powieści Zazdrość i medycyna Michała Choromańskiego. W kampanii wrześniowej 1939 służył w wojsku jako lekarz, pod koniec jako komendant szpitala wojskowego w Kołomyi. Potem przez Rumunię dostał się do Francji, gdzie pracował w szpitalach, m.in. w szpitalach PCK w Marsylii i Aix-les-Bains, równocześnie działając w polskim ruchu oporu. Aresztowany przez gestapo w 1943, był więziony w niemieckich obozach koncentracyjnych w Nadrenii i Dachau, gdzie zmarł. Jego symboliczną mogiłą jest grób jego syna (Nowotnego Gustawa jun.) na nowym cmentarzu w Zakopanem.
Zakup dofinansowany ze środków Narodowego Instytutu Muzealnictwa i Ochrony Zbiorów.
