Co nowego w muzeum?

Pomiędzy Warszawą a Zakopanem. Legenda Tytusa Chałubińskiego

Pomiędzy Warszawą a Zakopanem. Legenda Tytusa Chałubińskiego

Muzeum Historii Medycyny Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego zaprasza od 23 marca 2020 roku na wystawę pt. Pomiędzy Warszawą a Zakopanem. Legenda Tytusa Chałubińskiego, Galeria Wystaw Czasowych na I piętrze Centrum Biblioteczno – Informacyjnego przy ul. Żwirki i Wigury 63.

Bohaterami legend byli zazwyczaj wojownicy, święci, postaci nieprzeciętne. Opowieści obecne w historii ludowej, początkowo przekazywane ustnie, były modyfikowane i niekiedy trudno dotrzeć do ich źródła. Kojarzą się raczej z metaforą niż faktem.
Ponad wiek temu żył pewien dobry doktor, który uratował lud górski od zarazy i nędzy. Swoją dobrocią obejmował też biedotę wielkiego miasta, a jedno miejsce jego działania było oddalone od drugiego o wiele kilometrów. Przemierzał Europę, odwiedzał najlepsze szpitale, pobierał nauki na uniwersytetach, odkrywał górskie tajemnice, a ludzi leczył za darmo. Być może za jakiś czas, przyszłe pokolenia będą przekazywały taką historię życia Tytusa Chałubińskiego.
Pochodzący z Radomia młodzieniec trafił na Akademię Medyko-Chirurgiczną w Wilnie, w czasie, kiedy historia pisała dla Polski czarny scenariusz. Studia medyczne, początkowo wybrane bez entuzjazmu, dały mu wiedzę i ukierunkowały na działania, dzięki którym stał się żywą legendą Warszawy i Zakopanego, ich wybawicielem i ratunkiem. Studiując równocześnie medycynę i botanikę, najpierw w Würzburgu, a później w Dorpacie, wytyczał ścieżki swojego dorosłego życia – lekarzem stał się z zawodu, botanikiem z pasji.
Współcześni mu podkreślali jego niesamowitą intuicję i wielkie serce do każdego pacjenta, którego otaczał opieką. Zaangażowanie w pomoc innym widać w treści jego listów, które bardzo często są diagnozami i formą recept, starającymi się zgłębić cudzy problem i znaleźć dla niego rozwiązanie. Nie pozostawił po sobie przełomowych odkryć, wielu prac naukowych czy „milowych kroków” w dziedzinie medycyny. Jednak we wszystkich wspomnieniach o Tytusie Chałubińskim powraca temat jego wielkiego poświęcenie sprawie i energii, z jaką działał.
To mogło sprawić, że zaczęła narastać wokół niego legenda lekarza od przypadków beznadziejnych, nieustraszonego taternika i patrona rozwoju góralszczyzny. Zweryfikowanie prawdy o jego osiągnięciach nie jest chyba tak istotne, jak przybliżenie życiorysu
i zainteresowań. Niepodważalnym faktem jest to, że był przykładem dążenia do ideału dziewiętnastowiecznego medyka, cechującego się społeczną wrażliwością, tytaniczną pracą i głodem wiedzy o świecie wykraczającej poza zawodowe obszary. Dążenia te były dostrzegane także przez jego studentów.
Związany z Cesarsko-Królewską Akademią Medyko-Chirurgiczną w Warszawie, a później Szkołą Główną Warszawską, cieszył się popularnością wśród młodych adeptów sztuki lekarskiej, którzy cenili jego świetnie przygotowane wykłady. Echem tego były sugestie w II połowie XX w.
o nadaniu Akademii Medycznej w Warszawie jego imienia. Plan nie został zrealizowany, ale Tytusa Chałubińskiego upamiętniono w świecie akademickim w inny sposób – Warszawski Uniwersytet Medyczny przyznaje Medal im. Dr Tytusa Chałubińskiego osobom i instytucjom zasłużonym w działalności medycznej i dydaktycznej.

Honorowym patronatem wystawę objął JM Rektor Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego
prof. dr hab. n. med. Mirosław Wielgoś.

Współorganizatorzy/Partnerzy:

Muzeum Tatrzańskie im. Tytusa Chałubińskiego w Zakopanem

Biblioteka Uniwersytecka w Warszawie

Muzeum Geologii im. Stanisława Thugutta Wydział Geologii Uniwersytetu Warszawskiego

Zielnik Wydziału Biologii Uniwersytetu Warszawskiego

Collegium Medicum Uniwersytetu Jagiellońskiego

Towarzystwo Lekarskie Warszawskie

Fundacja Pokolenia Pokoleniom

Narodowe Archiwum Cyfrowe

Wstęp wolny!

Wpisz szukane wyrażenie